Plaats 31: Megen

Megen is een stad in de gemeente Oss, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het kent ongeveer 1.650 inwoners en wordt vaak ook geduid als dorp. Megen ligt aan de Maas tegenover de Gelderse plaatsen Maasbommel en Appeltern, waarmee het door veerdiensten is verbonden.

Megen sprong er wat ons betreft wel uit qua vriendelijkheid van de bevolking.

We hebben kennisgemaakt met Eddie van de plaatselijke VVV.

We hebben koffie gedronken met een pater in het klooster. Zo zijn we heel wat te weten gekomen over Megen zelf.

Megen: nog bedankt voor de hartelijke ontvangst.

Versierde brandkraan.

De Gevangenpoort is een poorttoren van de Nederlandse plaats Megen gebouwd in de 14e eeuw. De toren maakte deel uit van de ommuring van Megen, waarvan de toren het enige overblijfsel van is, en diende als onderdeel van een toegangspoort en gevangenis.

In dit geval van Een Ons Brabant gaat het om wat binnen is te beleven. De uitbaters hebben verschillende voorvallen uit de geschiedenis van de Gevangentoren (ook: Gevangenpoort) uitgebeeld.

Daarbij zijn historische feiten als uitgangspunt genomen, zoals de nagebouwde ‘cel’ van Reinier Biedijckx, die het langst (van 12 januari 1788 tot 28 september 1794) in de toren gevangen heeft gezeten.

Het meest curieus is een met een glasplaat afgedekt gat in de grond. Je ziet onder meer een bergje zand, een gevangenisbrits en een stukje brood. Deze voorstelling herinnert aan het historische feit dat twee leden van de ‘Bende van Oss’ uit de toren zijn ontsnapt.

Deze ‘bende’ was een groep mensen die als gevolg van de economische crisis van de jaren dertig op het slechte pad was geraakt. Ze opereerden overigens zonder de structuur van een bende.

Restaurant Op de Poort.

Megen vanuit de lucht. Rechts het mannenklooster.

Gemeentelijke Begraafplaats Megen

Klooster Sint Josephsberg

Ons klooster is gebouwd rondom een binnenhof.

Dit is niet zozeer een tuin, als wel een open en stille ruimte als een kern waaromheen alles is geordend. Vaak staat in het midden een put, of is er een andere ronde vorm.

De cirkel is vanouds een symbool voor God. En vanuit dat middelpunt stroomt de stilte uit in alle windrichtingen in het vierkant (symbool van de wereld) waar het leven van alledag zich afspeelt. De architectuur van ons klooster sluit aan bij onze innerlijke beleving. De eenvoud ervan bevordert, dat ons leven afgestemd blijft op het geheim van God.

Virtuele toer

In de vierkante pandgang komen de verschillende aspecten van het leven samen. Alle elementen van het leven worden er op een evenwichtige wijze met elkaar verbonden. Deze structuur biedt een ruimtelijk kader aan ons dagelijkse leven. De gebeurtenissen van elke dag krijgen daarbinnen een eigen plaats.

In de pandgang hangen de naamlijsten van alle geprofeste zusters die vanaf 1721 in ons klooster gewoond hebben. Zo blijven zij in onze gedachtenis.

Rondom de pandgang liggen dan de vertrekken voor de behoeften van het lichaam: de refter en de keuken. En de vertrekken die de geest kunnen voeden: de bibliotheek en een studieruimte.

Verder is de pandgang ook de verbinding naar de werkplekken, bijvoorbeeld de hostiebakkerij en wasserij, en komen er trappen op uit die leiden naar de eigen kamers van de zusters. En er is ook de doorgang naar een afzonderlijk verblijf voor onze gasten.

Via de pandgang komen we ook in de kerk (gebouwd in 1898) om het getijdengebed en de eucharistie te vieren. De kerk vormt het ontmoetingspunt tussen binnen en buiten. Zusters en gasten komen er samen om te bidden. Het gebed is de ademhaling van onze verbondenheid.

Vanuit het getijdengebed in de kerk gaat ieder persoonlijk weer haar gang om elkaar op gestelde tijden weer te vinden als biddende gemeenschap.

We vinden elkaar ook op gestelde tijden als een gemeenschap die met elkaar in gesprek is, afspraken maakt, ontspant of feesten viert. Dit gebeurt in de recreatieruimte.

hostiebakkerij

De tuin kent seizoenen, zoals ook ons leven. Wil alles in die tuin tot bloei komen, dan is er aandacht en zorg nodig voor elke plant en boom. Ook de grote tuin rond ons klooster is belangrijk in ons leven. We kunnen er in stilte van de natuur genieten: van de bomen, de bloemen en het groen. Er worden wat groenten en fruit gekweekt; en uit de kruidentuin putten we voor de keuken én het hele jaar door (vers of gedroogd) voor de kruidenthee.

De schapen helpen ons om het gras kort te houden.

Het kerkhof in de tuin helpt ons onze overleden zusters niet te vergeten. Een kruisje met de naam op ieders graf symboliseert de hoop op de verrijzenis.

ZATERDAG 11 SEPTEMBER 2010

ONTHULLING

“HOMMAGE AAN DE MIDDENSTAND”

Jac van Someren 2003

Vernield maart 2010

Hersteld in de geest van Jac van Someren

door Jur Strelitski 2010

Brandweerkazerne

Broeder Everardus was in al zijn eenvoud een bijzonder mens en minderbroeder. In gebed en beschouwing leefde hij samen met God voor iedereen. Jan Witte wordt op 25 juli 1868 in Hoorn geboren. Jan groeit op in een welvarend gezin. Als het gezin naar Alkmaar verhuist, wordt Jan daar misdienaar en in Jan begint het verlangen om priester te worden te groeien. De studie’ s op het klein seminarie en het gymnasium zijn te zwaar voor hem, en Jan wordt bakkersleerling. Dit is ook niet wat Jan zoekt en in 1891 kan Jan intreden in het Franciscanenklooster in Alverna. Everardus wordt Jan’ s kloosternaam. Hij is een gezellige en vriendelijke broeder die gevoel voor humor heeft, goed kan vertellen en valt dan ook al op door zijn voorbeeldig gedrag.

Na het afleggen van zijn professie wordt Everardus overgeplaatst naar Megen. In Megen wordt Everardus al snel tot portier benoemd. Mensen van alle rangen en standen komen bij hem aan de poort: zwervers, marskramers, echtparen en ouderen komen hem allemaal vragen om een gebed voor een goede toekomst. Everardus maakt geen onderscheid, is een luisterend oor voor iedereen en zegt altijd: “zullen we er samen voor bidden”. Na een val in 1929 wordt het portiers werk te zwaar, omdat Everardus door de val moeilijk kan lopen. Hij helpt mee in de huishouding en krijgt meer tijd om te schilderen. Zijn schilderijen zijn veelal religieuze voorstellingen.

Everardus sterft op 22 december 1950 op 82 jarige leeftijd. Hij wordt begraven op het kloosterkerkhof in de kloostertuin. Nu begint de verering van Broeder Everardus te groeien. Iedereen wil het graf van Everardus bezoeken, jong en oud, man en vrouw. Het betreden van een klooster is tegen de regels van het slot. Om niet iedereen teleur te stellen werd besloten om een speciale kapel voor hem naast het klooster te bouwen, met een fraai graf. Tot op de dag van vandaag komen mensen naar zijn graf om Everardus te vragen om voor hen te bidden. Gebedsintenties worden bij Everardus achtergelaten op briefjes die men in zijn mouw of kap stopt. Deze worden allemaal tijdens de donderdagavond mis voorgedragen. Daarna worden deze allemaal bewaard, in een archief, achter de kapel.

De communiteit aan de Kloosterstraat telt zeven franciscanen. De broeders proberen het verlangen naar God levend te houden. Net als Franciscus willen zij in de geest van het evangelie op een eigentijdse wijze broeders zijn, die elkaar en anderen accepteren en stimuleren. Ze delen hun leven voor een belangrijk deel met de vele gasten die ze ontvangen in hun fraaie zeventiende-eeuws kloosterpand. Het sfeervolle gebouw schept uit zichzelf ruimte voor rust en stilte. Er zijn vier gebedstijden per dag. Elke zondag vindt om 9.30 uur een eucharistieviering plaats in de kloosterkerk. Elke donderdag is er een mis om 18.00 uur.

Het klooster heeft, evenals het Maasstadje Megen, een lange historie. Al vanaf 1645 hebben er minderbroeders franciscanen geleefd en gewerkt. Na de Tachtigjarige Oorlog was het huis anderhalve eeuw lang het enige klooster van de orde in Nederland. Veel van dat verleden is er in terug te vinden. In Megen staat overigens nog een eeuwenoud klooster; dat van de zusters clarissen. Door de langdurige aanwezigheid van deze twee franciscaanse kloostergemeenschappen wordt Megen ook wel 'Assisi aan de Maas' genoemd.

Binnen de Nederlandse provincie van de franciscanen is Megen de zetel van het Franciscaans Jongerenwerk. Er vinden kloosterweekends en andere activiteiten voor jongeren plaats. Naast jongeren ontvangen de broeders het hele jaar door - de maanden juli en augustus uitgezonderd - nog talrijke andere gasten. Ze komen om een retraite te maken; een verblijf vol rust en stilte, met tijd voor ontspanning en bezinning. Velen hebben echter ook behoefte aan pastorale ondersteuning. Het klooster heeft een twaalftal gastenkamers. Verder brengen zo'n 1800 mensen per jaar een bezoek aan de kloostertuin: de 'Hof van Lof', die wordt bijgehouden en beheerd door een vijftiental vrijwilligers. (www.hofvanlof.nl) Ieder lid van de communiteit heeft - naast taken in huis en tuin - zijn eigen bezigheden: bestuurlijk werk, redactioneel werk, priesterlijk assistentiewerk en het geven van cursussen en lezingen op het gebied van franciscaans leven en spiritualiteit. Eén broeder werkt in een verzorgingshuis. Verder vervullen de meeste broeders nog taken binnen de Nederlandse franciscaanse provincie.

De bekende dokter Baptist uit Megen heeft verschillende bijnamen, waaronder de Kwartjesdokter en de Wonderdokter. Baptist was een sociale arts die van 1911 tot 1956 in Megen werkte.

Hij vroeg aan de armen maar een kleine vergoeding voor zijn werk, vandaar de bijnaam Kwartjesdokter. Als notabele van het dorp kreeg hij regelmatig extra’s toegestopt, zoals stukken vlees. Dit gaf hij aan de mensen die het harder nodig hadden. Nog steeds hebben veel Megenaren warme herinneringen aan deze arts. Het bronzen beeld Dokter Baptist staat aan de Koolmarkt. Op dit plein komt ook de naar hem genoemde Doctor Baptiststraat uit. Het is een ontwerp van Jac Maris en is daar in 1999 geplaatst, nadat een eerste soortgelijke standbeeld uit 1970 beschadigd was. Locatie: Koolmarkt Megen.

Stenen beeld van De Brimeu, de rechterhand aan het gevest, de rechtervoet op een mini-kanon (gedeeltelijk verdwenen).

Bronzen beeld voorstellende een vrouw die voorovergebogen over de dijk uitkijkt. Het beeld kijkt in de richting van Arnhem en herinnert aan de Slag om Arnhem. Een gelijkend beeld staat in het Engelse Tilbury waar een soldaat die nabij Megen neerstortte woont.

Deze prachtige boom in #Megen noemen ze de 'lulboom'. Daar op die bankjes wordt wat af 'gelult'. Mooie plek voor mooie verhalen.

De Megense Molen

Doelgroep

Soort beperking

Autisme normaal begaafd, Auditief en communicatief, Autisme en verstandelijk, Dementie, Epilepsie, Lichamelijk, Licht verstandelijk, Meervoudig, Verstandelijk, Psychische, Zintuigelijk, NAH

Beschrijving werkomgeving

We bieden dagbesteding aan mensen met een beperking. Ook deze mensen tellen mee in onze gemeenschap. De Megense Molen is tevens een punt waar u gezellig samen kunt genieten van een kopje koffie of een lekkere pizza in onze winkel of op ons het terras. Maar tevens bieden wij een postservice, stomerijservice en een werkplaats waar we onder andere fietsen repareren.

Wat kun je er leren

Binnen teamverband samenwerken.

Groepsgrootte

1-5 medewerkers